1. Kun je kort vertellen waar je boek over gaat?
Het is begin 1964 als Leo Boorman, rechercheur van de divisie Moordzaken van de Baltimore Police Department, te maken krijgt met een aantal moorden op medewerkers van het Maryland Asylum for the Insane. Tegen de achtergrond van de Vietnamoorlog en de moord op Kennedy en in een stad die bol staat van de raciale spanningen moet Boorman op zoek naar een moordenaar. Een moordenaar die zijn slachtoffers voordat ze sterven eerst behandelt met de therapieën om geesteszieken te genezen. De druk op Boorman neemt toe als de moorden zich niet langer beperken tot de psychiatrische inrichting maar ook een bekende rechter en notabele van Baltimore op een wrede wijze wordt omgebracht. De spanning loopt nog verder op als er een link blijkt te zijn met een aantal zelfmoorden van leerlingen van de Archbishop Keough High School, een katholieke meisjesschool. Het is het eerste deel van een trilogie die zich rondom Leo Boorman afspeelt.

2. Waarom koos je dit onderwerp/thema?
Ik schrijf altijd over werkelijk gebeurde zaken en dan over zaken die emoties bij mij oproepen en schreeuwen om gerechtigheid, al is het maar op papier. Dit keer stootte ik op een tweetal onderwerpen die in documentaires op Netflix te zien waren. De eerste The Keepers gaat over de Archbishop Keough High School in Baltimore en het afschuwelijks dat zich daar in de jaren zestig heeft afgespeeld. De tweede Tell me who I am gaat over een welvarend gezin waarvan de moeder haar eigen kinderen ‘uitbesteedt’ aan pedofielen. In het bijzonder die eerste documentaire schokte me omdat de hoofddader onbestraft blijft. Door het mengen van fictie met non-fictie laat ik alsnog gerechtigheid plaatsvinden, al is het dan maar fictief en op papier. Wraak is dus een heel belangrijk thema. Los van die twee documentaires lees ik veel over de onderwerpen waarover ik schrijf en in dit geval ook over de bijzondere tijd waarin het zich afspeelt. Begin 1964, Kennedy is net vermoord, de Vietnam oorlog breidt zich uit, de Koude Oorlog, rassensegregatie en dat alles in en tegen de achtergrond van Baltimore.

3. Hoe lang heb je aan het boek gewerkt?
Ongeveer twee jaar om te lezen over de onderwerpen waarover ik schrijf, het schrijven zelf, de regelmatige terugkoppeling naar de man met wie ik samenwerk; Vincent van den Eijnde, en het hele proces van het aanbieden bij de uitgeverij, het redigeren daar, het herschrijven etc.

4. Welke Nederlandse schrijver(s) is/zijn een inspiratiebron voor je?
Ik lees weinig van Nederlandse schrijvers. Dat komt ook omdat ik veel lees over de onderwerpen waarover ik schrijf. Neem bijvoorbeeld het boek Matterhorn van Karl Marlantes, een indrukwekkend boek over de verschrikkingen van de Vietnamoorlog. De schrijver die ik blijf herlezen is Nescio, de auteur van maar een heel klein oeuvre, maar werkelijk van de buitencategorie als het gaat om natuurbeschrijvingen en natuurlijk het schrijven over wat voorbij is. Dat raakt heel erg aan mijn eigen weemoed, melancholie, iets waarmee ik lang worstel en ook vaak wel op de een of andere manier in mijn boeken laat terugkomen. Verder herlees ik regelmatig De Donkere Kamer van Damokles van W.F. Hermans. In mijn ogen is dat veruit de beste thriller die ooit is geschreven. Het boek is in allerlei studies geanalyseerd, vooral over de vraag: heeft Dorbeck bestaan?

5.Wat hoop je dat het winnen van de NBD Biblion Gouden Strop betekent voor jouw boek en voor jou persoonlijk?
Waardering en hopelijk wat meer aandacht en dus meer lezers voor dit boek en mijn eerdere boeken.